İkinci staj deneyimim

YAZ TATİLİ, İNGİLİZCE, STAJ...

Yaz tatili geldi... Yine yaz için bir sürü planlarım vardı ve bunları tamamlayamadan yarısına geldik tatilin. Öncelikle bol bol kitap okumak istiyordum. Bunu gerçekleştirebiliyorum ve sizlerle de okuduğum kitapları, psikoloji alanı için hangi kitapları okumanız gerektiğini paylaşacağım...

Bu yaz ingilizceye ağırlık vermek istiyordum. Biliyorsunuz dil bizim için çok önemli. Psikoloji alanında literatürde ingilizce kaynaklar çok daha kolay bulunuyor. Ülkemizde yapılan araştırmalar kısıtlı. İngilizceye nasıl çalışmalıyız sizce? Ben kaynak bir kitaptan okumalar yaparak, telaffuz üzerinde durarak ve uygulamalardan yararlanarak çalışmayı düşünüyorum. Tabii grameri de ihmal etmeden... İngilizcede genelde sorunumuz çat pat bir şeyleri anlasak da konuşamamak oluyor. Şu "anlıyorum ama konuşamıyorum" klasiği... Cümle kurmaya çalıştığım an ingilizce bitiyor benim için. Sanki hiçbir şey öğrenmemiş gibi oluyorum. Çünkü bu zamana kadar kurulan cümleleri hep önce kağıt üzerinde kurduk, düşünerek kurduk. Türkçe düşünüp ingilizceye çevirdik. Bunun ne kadar yanlış bir sistem olduğunu şimdi çok daha net görebiliyorum. Sizler ingilizce için ne önerirsiniz? Önerileriniz bizim için çok önemli. Haydi bir beyin fırtınası gerçekleştirelim. :)

Yaz için diğer bir planım staj yapmaktı. Bir rehabilitasyon merkezinde staj yaptım. Biraz küçük bir yerde olduğum için maalesef staj sürecim çok aktif geçemedi başlarda. Özellikle rehabilitasyon merkezlerinde veli görüşmeleri çok önem taşıyor. Fakat veliler maalesef kuruma gelmek istemiyorlar. 100 aile varsa mesela sadece 30 tanesi geliyor. En azından benim staj yaptığım kurum için öyleydi diyebilirim... Psikolojik danışmanın özel gereksinim gerektiren bireylerle ve onların aileleriyle kurduğu iletişimi gözlemleme fırsatım oldu. Özel gereksinim gerektiren bireylerle daha önce aynı ortamda bulunmamış biriyseniz bu gerçekten büyük bir fırsat oluyor. Nasıl davranmanız gerektiği konusunda pek bir fikriniz olmuyor çünkü. Bir hocamız bütün psikologların yolu rehabilitasyon merkezinden geçer demişti... Şu an düşünüyorum da gerçekten çok kutsal bir alan özel eğitim.Oradaki hocaların çocuklarla kurduğu iletişim, gördükleri bir oyuncağı onlara nasıl faydalı bir hale getiririm diye düşünmeleri, çocuğun dersten çıkmak istediğinde, ağladığında verdikleri tepki... Hepsi o kadar farklı ve özel ki... Rehabilitasyon merkezinin deneyimlemeniz gereken bir ortam olduğunu düşünüyorum. Çünkü ben -her ne kadar rehberlikte çok aktif olmasak da- oradan kazandığım deneyimlerin çok özel olduğunu düşünüyorum. Orada bir veli görüşme formu hazırladım. Ve içine ucla yalnızlık ölçeğini de ekledim. "Özel gereksinim gerektiren bireylerin aileleri kendilerini ne derece yalnız hissediyor?" Bunu araştırmak istiyordum.  Fakat henüz yeterince veri toplaması yapamadık. Sadece 18 kişiye ulaşabildim. Belki farklı bir rehabilitasyon merkezinde aynı ölçeği uygulayarak -tabi kurum izin verirse- çalışmamı devam ettirebilirim...

Bunun dışında nisan ayında Ankaradaki AYBÜ Psikoloji Kongresine katıldım. Sözlü bildiri ile... Eğer geri bildirim gelirse bildiri özeti nasıl gönderdiğimi ve sunum yapma sürecimi sizlerle paylaşmayı çok isterim... Geri bildiriminiz benim için çok önemli. Sizi çok seviyorum, lütfen deneyimlerinizi bizimle paylaşın... En kısa zamanda tekrar görüşmek üzere... :)